Bumerang - Yazarkafe

26 Ekim 2016 Çarşamba

Kekremsi Tat

Yorgun adımlarımı benden başka sayan olmuş mudur?
Yalpaladığımda kolumdan tutmayı düşünen
Göz yaşlarımla ıslattığım kaldırımlarda ayağı kayıp düşen
Leş gibi acıma üşüşen, sırasını bekleyen
Ağzımdaki kekremsi tada bakıp acı acı gülümseyen
Yok mudur acımı olduğu gibi gören?



Anlayan kimse yoktur. Kendi halinde her gün umudu azalarak tükeniyordur eriyen mum misali.
Ta ki ateşi çevreyi ısıtmayı bırak kendisini bile üşütür hale gelene kadar dayanacaktır.
Sonra;
Herkes gider, mum söner...


5 yorum:

  1. Sen kendini bildikten sonra diğer insanlardan bir şey bekleme. Beklersen de zaten çok beklersin. Herkes gelip gider, en son kendinle kalırsın gene.

    YanıtlaSil
  2. Değil mi?
    Anlaşılmak bu kadar zorsa kişi için; susmalı...
    Sıfır beklenti, sıfır üzüntü derler.

    YanıtlaSil
  3. Gerçekten öyle herkes gider.Anlaşılmak zor gerçekten ben baya bir sıkıntısını çektim sonra vazgeçtim.
    Bu arada blogunuzu "Blog Yayınları"nda gördüm blog isminiz dikkatimi çekti.Blog tasarımınızda çok güzelmiş...:))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bir süre sonra vazgeçmekle sonlanıyor anlatma çabası :).
      Hoşgeldiniz o halde sevgili okur, beğenmenize sevindim :)

      Sil
  4. ay vardır mutlaka yaaa :)

    YanıtlaSil

Ben buradayım sevgili okur, peki sen neredesin?