Hayatın koşuşturmacasında en çok kırılan, en çok yorulan yerlerin acısını geçiriveren büyülü bir şey hayal ederdim.
Başlarda adına anne derdim. Düştüğümde uf oldu diyen, elimi acısını kendi çeksin istercesine avucunda ovalayan o varlık...
O büyülü varlık büyüdüğünüzde de sevgili olarak devam ediyor hayatınızda. Yani en azından benim için öyle. Delicesine terlediğin bir yaz gününün buz gibi suyu, uykusuz gecelerin en sakin ninnisi gibi, yaşamak gibi...
