Bumerang - Yazarkafe

20 Mart 2021 Cumartesi

Son Söz

 


Bir akşamüstü

Gölgen boyunu da, acını da geçerken bakakaldığın kırık bir cam parçasında yüzümü aradığında anlayacaksın. 

Kırılıp tarumar olmuş şeyin yeniden bir araya gelmesinin kırk yılda bir ihtimal olduğunu. 

Güneşin her zaman ısıtmadığını

Bazen temmuz ortasında bile acı bir rüzgarın içini ürpertip tökezlemeni, hatta yere düşmeni bile umursamadan çekip gidebileceğini 

Siyah kedi uğursuzluğuna inanmadığın gibi hayatın senden kapkaççı adiliğiyle çaldığı en değerli hazinelerine de aldırmadan yürüyeceksin. 

Yazları sıcak ve kurak iklimlerin de değişebileceğini, hazırlıksız yakalandığın bir yağmur seni sırılsıklam edip hasta olduğun gün anlayacaksın.

7 Mart 2021 Pazar

Kadınlar

İki sene öncesinde, Antakya sokaklarından.

Kadınlar, kadınlarımız...

Her birine çiçekler bahşettiğimiz, çoğu zaman bir anne:

Karnında ilk hissettiği andan itibaren bir canlıya ömrünü adayan varlık...  

Bir şey mi oldu, neden az yiyor, gazını çıkarayım, geceleri daha çok uyusun, şu vitaminleri alayım, boyu uzasın, acaba az mı ilgileniyorum, sütüm yetiyor mu, ek gıdada neler lazım, hangi bez en iyisi, şampuanı özel olsun, bana bakışı var ya, vicdan azabı, vicdan azabı, vicdan azabı...

İşe başladım yalnız kaldı, bakıcı iyi mi, aç kalıyor mu, bensiz daha kötü olacak. BEN KÖTÜ BİR ANNEYİM. Vicdan azabı, vicdan azabı...

Öğretmen araştırması, en iyi okul, eşyalar, yavaş mı öğreniyor, okula kim götürecek, babası daha çok ilgilense iyi olacak, parka daha çok çıkarmalıyım, oyuncak, eğitici oyuncak, pamuklu giymeli, doğal şeyler yemeli, iştahsız bu sıralar, hasta oldu, uykusuz geceler, ateş, vicdan azabı...