Kayseri Anadolu Lisesi, namı diğer Taş Mektep. Otuzuma yaklaşmış, mesleğimin beşinci yılındayken en çok özlediğim yıllar, en sevdiğim (hala görüştüğüm) dostlar ve son sınıfta tanıdığım eşim o sıralardan...
O zamanların çıkarsız, samimi, saf sevgiden oluşan arkadaşlık ilişkilerini şimdilerde bulmak öyle zor ki. Özledikçe fotoğraflarımıza bakıyorum, arkadaşlarımın her biri Türkiye'nin çeşitli illerinde asker, polis, öğretmen, memur olmuş. Her biri pırıl pırıl; ülkesine, ailesine faydalı işler peşinde.
Okulda telefon yasak olmasına rağmen telefonu hep elinde ya da masanın üzerinde olan, kaşlarında çizik, makyaj yapan, arkadaşları arasında son derece gevşek, dışarı karşı saygılı ve ciddi bir öğrenci oldum. Arkadaşlarımın hepsinin en az bir kere içtiği şey burnundan gelecek derecede güldüren bir tip oldum, hala da öyleyim :) Ders aralarında kalorifer üzerinde yapılan sohbetler, yer altındaki tünel benzeri yerlere koyduğumuz kitaplar, sınıfça yaptığımız vukuatlar, her şey çok güzeldi be.
Kıyafetlerim ve görünüşüm hiçbir zaman okula uygun olmadı. Ama dersleri öyle güzel dinlerdim ki. Sosyoloji dersinde bile tüm sınıf uyurken pür dikkat dinlerdim :) Bu yüzden öğretmenlerim hiçbir zaman dış görünüşümü sorun etmedi. İyi ki böyle güzel öğretmenlerim olmuş. Hayattaki en büyük şanslardan biri de bu bence. Şimdi ben de onların yolundan gitmeye çalışan genç bir öğretmen oldum.
Biz 2012 yılında mezun olduk. Okulumuz 3 bloktan oluşuyordu. C,B ve A. Son sınıfta okulun tarihi olan, Abdullah Gül, Turgut Özal gibi isimlerin okuduğu A blogunda olabiliyorduk. Bizden sonra A blok Milli Mücadele Müzesi'ne çevrildi. Artık sıralarımızda Turgut Özal, Abdullah Gül, Hulusi Akar gibi isimlerin balmumu heykelleri yer alıyor. Benim sıramdaki isim Turgut Özal :)
Bu arada Kurtuluş Savaşı yıllarında Meclisin lisemize taşınması gündeme gelse de Ankara Savaşı'nın kazanılması üzerine bu karardan vazgeçilmiş. Atatürk'ün bir ziyaretinden anı defterinde yazıları var. Bu arada yine aynı yıllarda okulumuz öğrencileri günüllü olarak Çanakkale Savaşı’na katıldığı için 1915-16 yıllarında mezun vermemiş. Okul bahçesinde onlara ait çok güzel bir anıtımız var. Ruhları şad olsun...
Böylesine tarih kokan, hababam sınıfına benzeyen merdivenleri olan bir okulun son mezunlarından olmak büyük gurur.
Buradan Türkiye'nin dört bir yanına dağılan kıymetli lise arkadaşlarıma selam olsun.
Kayseri Lisesi Marşı
Yaşasın genç Türkiye, yaşasın mektebimiz.''
Yolunuz Kayseri'ye düşerse Milli Mücadele Müzesi'ni mutlaka gezin :)
Sevgiler.
Bazı anılar:
 |
| Mezuniyet günümüz :) |
 |
| Eniştenizle hasbihaller :) |
 |
| Kitapları koyduğumuz yer :) |
 |
| Hababam sınıfı merdivenlerimiiiz :) |
Güzel anılarınız varmış. Ben sessiz sakin olduğum için pek arkadaşım yoktu, konuşanlar da genelde notlarım iyi diye gelip konuşur, dersleri sorarlardı. Şu an görüştüğüm bir kişi bile yok. Çünkü herkes kendi işine gücüne kapılınca eski arkadaşlarını unutuyor önemsemiyor.
YanıtlaSilEvet, çokça özlediğim yıllar, arkadaşlar konusunda hep şanslı oldum. Bahsettiğiniz şekilde kopup gidenler de olmadı değil.
SilKitap koyma yeri süpermiş ama kitaplık olarak kullanıldığını düşünemiyorum :) yok yok, mümkün değil:)
YanıtlaSilLise anıları her zaman güzel ve özlenilen oluyor.Yaşlarımızın getirisi olsa gerek o zamanki hisleri sonraki yıllarda bulamamak.
Okul kitapları çantada ağırlık yapmasın diye cumadan oraya kaldırıyorduk :))))
SilÇok güzel yıllardı, dediğiniz gibi o samimiyetin birazını bile bulamamaktan bu özlem.
Lise yıllarım üniversiteden daha güzeldi... Asla unutamam. Ve o kadar güzel arkadaşlıklarım oldu ki, hala daha devam ediyor...
YanıtlaSilAynı durumdaymışız :) aynı ekiple aynı yıllarda yaşamak, omuz omuza, güzel olmaz mıydı :)
Sileski fotoğraflar ayrı güzel :) kayseriyi özlemişim :)
YanıtlaSilAilem orada :) yazları gitsem de, ben de çok özlüyorum.
Sillise yıllarındaki anılar çok değerli:)
YanıtlaSilmüzeyi merak etim:)
En güzel yıllar :)
SilYolunuz düşerse uğrayın mutlaka.
komik olup hüzünlü yazma özelliğin var bi de :)
YanıtlaSilHüzün candır deep :)
Sil