6 Mart 2024 Çarşamba
Günce 11
Merhaba sevgili okur. Uzun zamandır yazmıyorum, yazamıyorun demek daha doğru
olur aslında. O hüzünlü postlar aslında iyi hissettiğim zamanların ürünüydü.
Deprem gecesinden sonra kaybettiğim, içimden kopup giden şeyler arasında edebi
yazılarım da var. Hayatı (bu kelimeyi yazarken hatayı yazdım ve içim cız etti)
gelişigüzel, yalnızca o günden ibaret yaşıyorum çünkü artık sonraki günün
yalnızca bir ihtimal olduğunun farkındayım. Ve sevgili okur, ben ihtimallerden
hoşlanmam.
Dünyadaki adalet, neden yaşadığımız, ne yaptığımız konularının içinde
boğulup boğulup yeniden hayat bulduğum aylar içinde son durumda ana odaklanmanın
en güzeli olduğu kanısına vardım. 6 şubat haftasında oldukça kötüydüm. Bir
travmayı atlatmanın aşamalarından birisi kabul etmekti. O hafta acımı, bunun bir
yas olması gerektiğini kabul ettim ve öyle de yaşadım. Duygusal kısımlara girmek
istemiyorum çünkü boğuluruz. Şimdilerde daha iyi olduğumu belirterek konuyu
kapatıyorum.
Yine bir hastalık döneminden geçiyorum. Sağ dizim yeniden ödem
topladı. Bir aylık fizik tedavi ve yoğun ilaç sürecine girdim. Elektrik, soğuk tedavi ve yapmam gereken bazı hareketler var. Bir buçuk
haftadır okula gitmiyorum. Ve geçen haftadan beri okula gitmem lazım deyip
duruyorum. Nur (fizyoterapist) ne okul aşkıymış yaaa diye gülüyor bana. Ama
bilmiyor ki çocuklar bana, ben onlara şifa. Hem yokluğumu fırsat bilen bir velim
çocuğun(m)u benden çalmış. İlk dönem taşınmışlardı. Meğer yeni evleri buraya
uzakmış. Bırakıp almak sorun oluyormuş ama Z. beni sevdiği için idare ediyormuş.
Yokluğumu fırsat bilip öğretmenin istersen başka bir okula kaydolabileceğini
söyledi o biraz hasta diyerek ikna etmiş. Beni de veda etmek için aramış, bir
gün Z. ile uğrayacaklar yanıma.
Bir haftadır günümün yirmi saati evde geçiyor. Evde her şeyi eskisi gibi yapıyorum. Hatay'daki evimizde bulunan her şeyin
aynısını istiyorum. Bu bana huzur veriyor. İlk evi paramparça olmuş birisi için makul bir istek sayılır değil mi :)
Benden giden şeyleri geri getiremem ama
eşya kısmı kolay be sevgili okur :)
Kalemimin benden çalınmış olmasına dargınım. Ve bu son
nefesimde bile geçmeyecek. Belki bir gün yeniden yazmak gelir içimden. Aslına bakarsanız bu bir başlangıç. Sizleri çok özledim, sevgiyle.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)