Yeri Dolmayan Eksiklikler

O sabah da son derece uykusunu almış, dinlenmiş bir şekilde uyandı. Gece 2'de uyusa da akşamüstüne doğru uyanmasının nedeni haftaiçi yorgunluğunu ancak atıyor oluşuydu. Dinlediğinde ruhuna iyi gelen piyanoyu açmıştı yine, sakince akan bir suda en sevilene giden şişede bir mektup gibi hissediyordu piyano dinlerken. Çalabilmeyi de çok isterdi. Bir gün öğrenmeyi umuyordu...
 Her şeyiyle huzurlu olan günde bir eksik vardı. Tuzu eksik olan bir yemek ne kadar olabilirse o kadar tam hissediyordu.

 Özlem duyulan, eksik olan bir şey vardı. İnsana, doğaya, hayvanlara olan sevgisizlikti belki bu. Dünyada çok acı vardı. Davulun sesi gibi uzaktan az rahatsız eden bir şeydi bu. Körleşmiş -nankörleşmiş- hislerimiz vardı bu konuda. Açlıktan veya hastalıktan pul pul ömrü dökülen çocukları hiçbir vicdan kaldıramazdı. Ama körleşmiş hislerimiz buna müsaade etmiyordu.
 Yeni yıl yaklaşırken en büyük dileği o en masum olan varlıkların daha fazla acı çekmemesiydi. Bizler kirlenirken onların güzel dünyalarını hem mecazi hem de gerçek anlamda kirletmeden, savaşmadan, öldürmeden, tüketmeden defolup gitmemizdi şu dünyadan...