Bumerang - Yazarkafe

19 Kasım 2016 Cumartesi

Nereden Baksam

Nereden baksam hüzün, sonsuz evrenin yansıyan gölgelerinde.
Yerden göğe kadar, dayanılmaz bir hüzün...
Mikroskopla görülen bir zerrecikten karıncalara, zamanın bilinmezlerinde kaybolmuş dinozor kalıntılarına kadar hepsi aynı.

Sadece ben miyim, sen misin sandın hüzünden nasibini alan?




Önce tastamam, sonra yarım kalan...
Gözlerinin uzaklara dalması, bir an içinde patlamaya hazırlanan lavları kontrol altına almaya çalışman, gözlerin dolu dolu olmuşken dizideki olayları diyorum ne saçma demi yaa demen....
Hepsi eksik parçaların mahsulü.


Göçüp gitmiş her şey bir zamanlar bütünken ve dünyadaki en mutlu varlıklarken paramparça olmuş, eksik parçalarını ararken de evrenden kaybolmuş gibi...











14 yorum:

  1. Deruni.... Çok derin olmuş. Güzel de tabii :)

    YanıtlaSil
  2. Derin güzel bir tanım.
    Müteşekkir oldum :)

    YanıtlaSil
  3. Kalemine sağlık... Sevgiler...

    YanıtlaSil
  4. hüzünlü özneee yoğun özneee :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. hihii hüznü anlatmayı seviyorum napayım :)

      Sil
  5. Güzel ve Akıcı yazınız için teşekkür ederim, blogumu izlemeye alırsanız sevinirim... http://hastaliktakip.blogspot.com.tr/

    YanıtlaSil
  6. Ne güzel anlatmışsınız böyle, hislerime tercüman oldunuz kaleminize sağlık...:)))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne mutlu, kendinizden bir şeyler bulabildiyseniz.
      Sevgiler :)

      Sil
  7. Hüzün bir kalbimizin olduğunun, insan olduğumuzun da göstergesi... Hüzünlenen acı çeken insan mücadele de eder. Kaleminize sağlık...

    sevgi ve ışıkla

    Melike

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çook teşekkür ediyorum yorumunuz için, hoşgeldiniz.
      Aynen öyle, hüzün eksikliğin ama aslında benzerliğin habercisi.

      Sil

Ben buradayım sevgili okur, peki sen neredesin?