Öncelikle yazımın herhangi kişi ve blogu hedef alan bir eleştiri barındırmadığını belirtmek isterim. Genel izlenimler sonucu yaptığımız yorumlar hakkında birkaç cümle söylemek istiyorum sevgili okur.
Yıllar önce bir yazımda neden yazdığımı, yani biz kişisel blog yazarlarının ne beklediğini, yüreğini nasıl ortaya koyduğunu anlatmıştım.
Yazı için bakınız:
http://gizlioznee.blogspot.com.tr/2014/11/neden-yazyorum.html
Önceki yazımda bahsettiğim, samimiyet üzerine kurulu bloglarımızda en önemli şey okuyucu yorumları, onlarla iletişim halinde olmak diye düşünüyorum.
Bir kere laf olsun diye, ben yorum yapayım o da bana yorum yapsın gibi bir anlayış olabiliyor. Hani ''samimiyet'' dediğimiz şeyi öldürüyor bence.
Onun dışında daha çok dikkatimi çeken ve beni rahatsız eden şeyse, yorumların yazarlar veya yorum sahibi kişi tarafından önemsenmemesi.
Olayı somut hale getirelim.
Bu yazıma A kişisi bana katıldığını veya aksini düşündüğü bir şeyler yazmış, samimi. Ben onu geçiştirir şekilde yazarsam veya hiç yazmazsam eminim bir daha benimle iletişim halinde olmak istemeyecektir.
Bu benim yorum yaptığım bloglar için de geçerli elbette.
Diğer bir boyutsa okuyucu boyutu. A kişisi yine bloguma yorum yazmış olsun. Ben de ona içten bir cevap vermiş olayım. Birçok kişi yorum yaptığı şeye ne cevap verilmiş dönüp bakmıyor bile. Bu kötü bence. Yapmacık olma olayı burada da devreye giriyor.
Evet okuyucu, yorumlar benim için oldukça değerli. Eminim çoğunuz için öyledir. Birinin yazısına yorum yaptıysam mutlaka o sayfayı kaydeder, gerekirse her gün bakarım cevap vermiş mi canım yazar diye. Bu önemsemektir, samimiyettir, sevmektir.
Hepimiz için olmazsa olmazımız okuyucu boyutu konusunda önemseme, önemsendiğini hissetmeyi diliyorum.
Sevgiyle kalın :)
Haklı bir yazı =)
YanıtlaSilTeşekkür ederim Meczup!
SilHoş geldiniz :)
Yorumlar hepimiz için önemli. Yorumlara vakit kaybetmeden cevap verilmeli. Yapılan yorumlara verilen cevaplarla ilgilenilmeli. Ben de benzer şeyler düşünüyorum bu konuda. İlla çok uzun yorumlar yapılmayabilir fakat önemsenmeli, samimi olmalı, isteksizce olmamalı.
YanıtlaSilKesinlikle katılıyorum. Okuyucu boyutu olmazsa günlükten hiçbir farkı kalmaz ki bu istediğimiz bir şey değil. Samimiyet bizim için her şey :)
SilEvet, güzel bir yazı daha okudum. Beğenmek ve samimiyet: Bence yazma işinde önemli iki kavram. Samimice düşünceler ortaya konulmuşsa, samimice de beğenilmeme gerekçesi ortaya konulabilir kişiselleştirmeden ve üzüntüye neden olmadan diye düşünüyorum. :)
YanıtlaSilSamimiyet olmazsa yazmanın çok da anlamı yok aslında :). Hem yazar, hem okuyucu açısından öyle.
SilYani evet kırmadan dökmeden herkes düşüncesini ifade edebilmeli :)
Haklısın ama malesef bu yaziyi dikkate alabilecek çok az insan var.
YanıtlaSilBen yalnızca nasıl olunca önem verildiğini gösterir onu tarif etmiş oldum sevgili okur, dikkate almak kişisel bir tercih diyelim.
SilOkur boyutuna önem verenler yazın hayatında çok daha başarılı olacaktır ama :)
Hoş geldiniz bu arada.
Ben de katılıyorum bu görüşlere, hatta son yazımda biraz da söz ettim. Yorum yapmak katkı vermektir bazen taltif veya eleştiri bazen yeni bir fikir ve deneyim ile. Ama yorum yazmanın bir iki kelime geçiştirilen adeta sıra savılan bir eylem gibi algılanmasını kabul etmiyorum. Enteresan bir durum var, instagramın bile genelinde bir yorum beklentisi var. Takip, yorum kavramlarına yeni anlamlar yüklendi diye düşünüyorum. Samimi olan değerlidir, az veya çok farketmez..
YanıtlaSilKelimesi kelimesine katılıyorum. Nitelikten çok niceliğin önemsendiği, bazı şeylerin değerini kaybettiği bir dönemden geçiyoruz. Bu savurganlık yorumlarda olduğu gibi kelimelerimizde de var. Herkese aşkım, canım tarzı şeyler söylemek gibi.
SilSamimiyeti kaybetmemeyi temenni ediyorum.
Sevgiler :)
Daha da kötüsü, dün bir yazıma yorum bırakarak takipçi üye olup, kendi site adresini verip takipçi üye olmaya davet ederek siz takipçi olduktan sonra bugün sizdeki üyelikten çıkma tutumu. Ne demek bu? Ve neden? Ne amaçla?
YanıtlaSilYorumlar mı? Adap ve usul herkese göre değişebilir. Kimi açık sözlü olmayı yeğlerken okuyan bu kadar açık sözlülüğü gücendirici bulabilir. Ölçütü yok sanırım. Taşkınlığa, kötülemeye, hakarete ve öylesi şeylere varmadıkça. Keşke görgü kuralları gibi yorum kuralları da olsaydı. Madde madde bile olabilirdi. a,b, ci diye veya, 1., 2., 3., diye giden :)))
Neden, güzel soru :) çağımızın hastalığı. Twitter instagram için de geçerli. Takipçim, yorum yapanım çok olsun takıntısı.
SilSaygısızca işte, başka diyecek bir şey bulamıyorum.
İyi yazarı okur bir şekilde bulur. Tanıtıma da tamam ama tanıtım yapılan platformlarda.
Benimki de küçük bir serzeniş oldu. Yoksa dediğiniz gibi maddeler uzar gider.
Blog yasası çıkaralım uymayanların elinden bloglarını alalım hihi :)
Güzel yazı ben de bir kaç şeye değinmek istiyorum,hazır bu başlıkla bir paylaşım görmüşken..Bazen yapılan yorumlara cevap vermeyenler oluyor,dönüp dolaşıp bakıyorum hala cevap yazılmamış.Hayır yorum sayısı 50 ler 100 ler olur anlarım ama 5-10 yoruma da zaman ayırıp cevap yazılsın bir zahmet.Ben yorum yazdığım yazılara tekrar dönüş yapmaya çalışıyorum,yorumuma cevap ne yazılmış diye.Bir cevap verildiyse ve ucu tekrar yoruma açık bir cevapsa onu da yorumsuz bırakmamaya özen gösteriyorum.Yazılan yorumlara,verilen cevaplara bir nezaket bence bu dönüş...Hazır nezaketten açılmışken konu,paylaşımlara yapılan yorumların sahiplerine iade-i ziyaret yapmak,son yazılarını okumak ve karşılık vermek te nezakettir...Sürekli yorum yapıp ta size dönüşü olmuyorsa,artık o bloga da uğramayı bırakıyor insan...
YanıtlaSilSöylediklerinize de hak veriyorum evet. Çok yorum varsa ve kişi yoğunsa böyle durumlar olabilir ama yazar bunu da belirtebilir bence yorumlarınızı özenle okuyorum fakat her birine cevap veremiyorum gibisinden. Bu da önemsediğini belli etmektir.
Silİade-i ziyaret konusunda da aaa bak yorum yapmış onun profiline bakayım nasıl biriymiş diye bir merak oluşuyor. Ama kişi bu da benim blogum diye adres verdiyse çok itici oluyor.
Güzel tespitler... Ne yalan söyleyeyim, yorum yaptıktan sonra cevaplara bakma şansım pek olmuyor:( İş yoğunluğundan:(
YanıtlaSilVaktim oldukça bloglara uğrayıp, okuyorum ve çoğu zamanda yorum bırakıyorum. Bazen günlerce bloglara uğrayamıyorum. Blogumda yapılan yorumlara elimden geldiğince eksiksiz cevap yazıyorum... Ama en kötüsüde takibe alıyorlar, takip edince takipten çılıyorlar. Farkedersem ben de çıkıyorum takipten. Çünkü; uyuz oluyorum:) Bir de takibe alıp yorum yazmayanlar var, fark etmediğimden takibe alamıyorum. Yorum bıraksalar iyi olur aslında:) Ay ne yazdım ama:))) Sevgiler...
Bunu itiraf etmek de samimiyettir :).
SilŞimdi ben atama bekleyen evde duran biri olarak çalışma hayatı hakkında ne desem yalan olur. Eylül ayında öğretmen olduğumda konuşabilirim ancak :).
Ama yoğunluğunuzu en azından tahmin edebiliyorum. Şahsen blogunuzda önem verildiğimi hissediyorum, samimimi buluyorum. Önemli olan da bu :)
Evet bir de sessiz okuyucu boyutu var keşke onlar da aramıza katılsalar.
Müsadenizle bir madde de ben ekleyeyim.Blogda yazılan hiç bir yazıyı okumadığı gayet belli birisinin ,"sizi takibe aldım, bana da beklerim" diye yorum bırakması.
YanıtlaSilHarika bir maddeydi. Şahsen onlara cevap verme ihtiyacı duymuyorum :)
SilHoş geldiniz sevgili okur.
Bu blog ortamında takipten çok bence yorumlar önemli. Yani birisi senin yazına üşenmemiş, vakit ayırmış bir yorum bırakmış. "Paylaştığın için teşekkürler" bile olsa. Sonuçta bu, "Yazını okudum, bana bi'şeyler kattı." demek diye düşünüyorum. O yüzden tabi ki de yorumlara özenle cevap vermek gerekir. Teşekkürler yazın için. :)
YanıtlaSilYazara yalnız olmadığını, okunduğunu ve anlaşıldığını hissettirmek yani. Elbette çok güzel :)
SilBen de yorumunuz için teşekkür ederim, hoş geldiniz :)