Son Söz

 

Bir akşamüstü

Gölgen boyunu da, acını da geçerken bakakaldığın kırık bir cam parçasında yüzümü aradığında anlayacaksın. 

Kırılıp tarumar olmuş şeyin yeniden bir araya gelmesinin kırk yılda bir ihtimal olduğunu. 

Güneşin her zaman ısıtmadığını

Bazen temmuz ortasında bile acı bir rüzgarın içini ürpertip tökezlemeni, hatta yere düşmeni bile umursamadan çekip gidebileceğini 

Siyah kedi uğursuzluğuna inanmadığın gibi hayatın senden kapkaççı adiliğiyle çaldığı en değerli hazinelerine de aldırmadan yürüyeceksin. 

Yazları sıcak ve kurak iklimlerin de değişebileceğini, hazırlıksız yakalandığın bir yağmur seni sırılsıklam edip hasta olduğun gün anlayacaksın.

Hep var sandığın, yüreğinle bakmayı bir türlü başaramadığın bu kalbi hırçın bir rüzgar gibi savurup geçmemen gerektiğini işte o gün anlayacaksın. 

Tecrübeler dikenli yolların kan kırmızısına boyadığı ellerinden geçer bilirsin. 

Ellerini kanatan şeyleri sıkı sıkı tutmaman gerektiğini cam parçalarında yüzümü aradığın gün öğreneceksin. 

Hiçbir ayna yardımcı olmayacak, hiçbir yüz benim gibi bakmayacak. 

Kimse benim kadar güzel sevmeyecek seni. Sigara dumanında boğulan hayallerin olacak. 

Yokluğumda en çok, yanıbaşından hiç ayrılmayan kokum yaralayacak seni. Kokular ve sesler unutulmaz izler bırakır, bilirsin. 

Son aşamasındayken hayatın, kanserin bilmem kaçıncı evresinden geliyorum. Sesim kısılmış, göz altlarım morarmış, artık acı bile duymayan bir vücutta hala cayır cayır yanan bir kalple yazıyorum. Kalbin mürekkebi göz yaşıdır bilirsin. Son sözlerim kalbiyle bakmayı bilmeyen bir adama fazla belki. Ama yazmazsam gözüm açık gideceğim...

Keşke bir gün kalbinle bakmayı deneseydin.

Bir gün, bir kez seni seviyorum deseydin.

Acele etmeseydik, sigarayı kahve hazır olduktan sonra içseydik; birbirimizi çabucak tüketmeseydik. 

Nefes alsaydık, sonra aldığımız nefesler için şükretseydik. 

Daha çok sevseydik, daha çok söyleseydik.

Susmaları başka bahara erteleseydik. 

Sen yine de gül, kırık camlara da çok takılma.

Saçlarını benim yerime de sev.

Unutma:

Mevsimler değişir, camlar  kırılır, insanlar hiç var olmamış gibi gider.

Sen kalbinle bakmayı unutma, kalbiyle bakmayanlarla aynı yolda yürüme.

Papatyalardan taç yap yokluğuma, hiç söylememiş olsan da yokluğumda daha çok sev beni. 

Seni sonsuzlukta da en güzel ben seveceğim adam...

Sen hep, hoşça kal...