Olduğun Gibi Kabul Edilmek

 Önce kendi olduğu için severiz. Onu o yapan her şeyi, her bir zerresine kadar.

 Zamanla ruh eşi olayını kendi profilimizdeki insanı yaratmak yolunda heder ederiz. Kıyafetinden tutun da saç rengine, huylarına kadar değiştirmeye çalışırız. Hayalleri, umutları, düşüncelerine bile sansür uygulamaya çalışırız.

 Karşımızdakinin bir insan olduğunu, tercihlerine saygı duymamız gerektiğini fark edemeyiz. İlk günlerde sevdiğimiz o şeyi yok etmeye and içmişizdir adeta. Kanata kanata bir süre devam eder bu savaş.
Bu diretmeler sonucunda saygı, sevgi, özlem, güven,hissedilen ne varsa bir bir yok olur.

Tahammülü kalmamış, aklının nerede olduğu bilinmeyen, karşısındakine saygı duymayı bir türlü başaramamış olan vazgeçer sonunda.
Kuşlar uçar. Umutlar biter.
Ve bir hikaye de böyle son bulur.

Görsel alıntıdır