Belirli bir yaş ve yaşanmlışlıktan sonra tadıyorsun monotonluğun, aynılığın verdiği kekremsi tadı.
Yalnızlığın hep kalabalıklar içinde olsan da baki olduğu, günlerin sürekli bir şeyleri bekleyerek yok olduğunu. Gece yastığına başını koyduğunda koca yaşlı şişko dünyaya sitem edip yeniden dalıyorsun uykuya.
İstediğin, en çok istediğin şeylere sahip olduğunda bile geçmeyen bazı hisler var. Yarım kalmışlıklar, unutulamayan şeyler.
Olumlu bakmak için çok acımasız bir dünyada yaşıyoruz ne yazık ki.