Sevgili günlük
Yeniden ben; Ola.
Sabahların evde geçtiği, akşamüstü kısa bir yürüyüş yaptığım hepsi birbirine benzeyen günlerden
biriydi.
Yalnız son bir haftadır sabahları anlam veremediğim şeyler oluyordu. Çok da yakın olmadığım bir akrabam bir haftadır neredeyse her gün çağrı atıyordu, kendisini aramam için.
Gülüyordum, eski kuşak böyleydi işte diyordum. Ama neden ben, normalde hiç konuşmayız ki onunla diyordum.
Bu aramalardan bir tanesine karşılık vererek onu aramıştım, yanlış hatırlamıyorsam üç gün önceydi.
Oğlunun evine ziyarete gitmiş ve orada yere düşmesi sonucunda ayağı kırılmıştı. Yaklaşık bir aydır oğlunun evinden ayrılamıyordu bu sebepten, öyle demişti.
Ben de beni sürekli aramasını evde sürekli hareketsiz halde oturmaktan sıkıldığına bağlamıştım sonunda.
Üç gündür sabahları çağrı atma olayı devam ediyordu.