Adını bildiğim, her hayalim sokaklarında gezinen hayalet şehir.Trafik ışıklarına bir türlü uymayan, acelesi olan sarı adamlar.
O hep oturduğumuz kafede çalan yalnızlık dolu şarkı.
Bir parfümün unutulmaz kokusu.
An ve anıların birbirine geçtiği bir gece yarısı.
Yüzü unutulmuş, adı aşk; tadı kekremsi bir bulut.
Yalnızlık dolu bir şehir.
Yüzünde gülücükler yanmış, simsiyah bir güneş.
Sarısı aklımda, sıcaklığı acımda kalmış.
Hayaletlerin yürüdüğü kaldırımlarda en çok biz olmayı istedik.
Yan yana yürüyeyecek kadar geniş değildi belli ki.
Biz de birbirimizi mat ederek yürümüştük
Kıra kıra kazanan birbirini
İki aşık.
Sözler susmuş.
Unutulmuş.
Bir daha eskisi gibi olmayan yalnızlık kaldırımlarda
Her dinlendiğinde ağlatan Cem Adrian var kulaklarda
Sen kayıp çocuk
Büyü.
Sen kayıp çocuk
Artık
Ağlama.
Artık büyümek de çare değil maalesef. Hatta büyüyünce daha çok ağlıyoruz sanki... Hüzünlü; ama güzel bir şiir sevgili Gizli Özne. Kalemine sağlık.
YanıtlaSilBazen rahatlamamızı sağlasa da, hak etmeyen birinin karşısında ağlayınca yalnızca güçsüzlük belirtisi gibi geliyor.
YanıtlaSilO yüzden çocuk büyüsün istedim.
Teşekkür ederim canım
şuraya mfö'den yalnızlık ömür boyu'nu bırakıp gidiyorum.
YanıtlaSiliyi bak ona.
Dinliyorum şuan. Cuk oturdu :)
Silne güzel yazıyon. kaybolma bi dee :)
YanıtlaSilBeğenmene sevindim deeptone :).
YanıtlaSilKpss mağduruyum 20 agustostan sonra daha çok buralarda olcam, umarım :)
Ağlamasın...
YanıtlaSilUmarım artık büyür
SilMerhaba ;) Bana da Şebnem Ferah-Deli Kızım Uyan'ı hatırlattı.
YanıtlaSilMerhabaaa :).
SilHerkese kendi hikayesinden, şarkısından bir parça hatırlatabilir, hoşgeldiniz.