Sonbaharla Gelen

Mevsimlerin kalbime en iyi geleni...
Nereden geldiğimi, nereye gidemediğimi gösterenim.
Sararan yapraklara inat inançla, aşkla sarıldığım adamla dahi hüzünlere gebe gecelerim...
Havanın karmaşıklığı, yüreğimde bir alevlenip bir sönen sarı yapraklar
Sarıdan siyaha dönüşür durur.
Benim sonbaharda asli görevim siyahları sarılardan ayırt etmek
Siyahları kimseye göstermeden doğanın daimi kucağına gömmek.

Herkesin Anısına

Kulaklıkta son ses bastırdığı sesleri adam, başkalarına duyurmaktan çekinmiyordu.
Önemli olan içindekini susturmaktı ve bunda oldukça başarılıydı.
O kadar hızlı koşuyordu ki.
Hani yirmi yıl önce bir köpek kovalamıştı; ilerleyen yaşına rağmen o günden bile daha hızlı koşuyordu.
Rüzgar gibi gelip geçen yalnızca o kadın olamazdı çünkü. Müziğin, insanların, sokaktaki hayvanlar ve eşyaların kendisine bakarak hayret etmesini istiyordu.
''Ne oldu be, bu neydi abi?'' demelerini istiyordu.
Hatta birkaç kişiyi rüzgarıyla üşütmeyi diliyordu.