Merhabalar sevgili okur. Aylardır bloğu ihmal ettiğimi fark ettim. Fakat bu tamamen bedenen ve ruhen rahat olamamam durumuyla iniltili. Çünkü hüzünlü gizli özneniz yalnızca iyi ve sakin hissettiğinde yazmayı seviyor :)
Laptobumu okulda unuttuğum için en nefret ettiğim şey olan telefondan yazıyorum. Buraya yazarken tıpkı eskilerin daktiloda yazdığı gibi laptoptaki tuş seslerini duymak istiyorum çünkü :)
Ses deyince aklıma üniversite yıllarım geldi. Odada dört kişi kalıyorduk ve bloğa yazı yazarken bizimkiler “haha yine buna vahiy geldi” derlerdi. Klavyede oldukça hızlıyımdır ve edebi şeyler yazsam bile tak tak tak on dakika geçmeden yazı hazır oluyordu.
Ağustos ayının tamamını memleketimde geçirdim. Eşimi, balıklarımı ve Havuç’u (papağan) evde bıraktım. Üç -son bekar- arkadaşlarımı evlendirdikten ve ailemle geçen hareketli günlerin ardından döndüm. Bol gezmeli, yemeli içmeli günlerdi. Dönüşte o yeme içmelerin acısını çekmedim diyemem ama yine olsa yine yapardım sevgili okur :)
Eve döndüğümde okulların açılmasına çok az zaman vardı ve ilgilenmem, düzenlemem gereken şeyler vardı. Bu arada balıklardan biri ben yokken ölmüştü, şimdi diğeri de öldü. Çok üzgünüm. Bir süre balık almama kararı aldık.
Sonra okullar başladı ve yine büyük bir yoğunluk ve uykusuzluğun içinde buldum kendimi. Okul öncesinde ilk haftalar oldukça zordur. Kurallardan bir haber çocuklara hem okulu sevdirmek, hem kurallara adapte etmek yorucu. Mesela çocuklarımdan biri tuvalete diye çıkıp acıktığı için evine gitti. Evine gidene kadar geçen on dakikada ömrümden ömür gitti. Çantasını alan hop ben eve modunda :) Şuan uzun uzun anlatmaya vaktim yok ama çok enteresan durumlar yaşadığım bir hafta oldu.
Geçen haftayı sağ salim atlattıysam bir daha yıkılmam modundayım :) Sınıf için yapmam gereken bir dünya hazırlık ve sene başında lazım olacak evraklar beni bekliyor.
Bu arada evli- bekar ve evin güzelliği fark etmeksizin nereye giderseniz gidin “evim evim güzel evim” diyerek dönmek diye bir gerçeğin altını çizmek isterim :)
Buraya yazamamak her zaman içimi kemirdiği için kısaca günce şeklinde yazmak istedim. Sizleri okumayı çok özledim. Sevgiyle :)
Selam yeni öğretim yılı hayırlı olsun. Pandemiden uzak sağlıklı bir yıl. Hızlı yazanlara hayranım. Ben de evim evim güzel evim diye lerde im. Sevgiler.
YanıtlaSilTeşekkür ederim. Çocuklar yaş grubu dolayısıyla çok dikkat etmiyor ama hayırlısı diyelim :)
SilEv her şeydir, benden de sevgiler.
Bol şans miniklerle :)
YanıtlaSilYa o evim evim hâli bende hiç olmadı hayatım boyunca, nereye gitsem oraya alışıyorum ve sanki tüm yaşamım orada geçmiş gibi bir ruh haline giriyorum, bende bir tuhaflık var sanırım :))
Vallahi en iyisi. Bu da güzel bir şey, her duruma kolayca adapte olabiliyorsunuz işte ne güzel . Benim gibiler düzen değiştirmekten hoşlanmazlar bundan dolayı :)
SilOkulda kolaylıklar dilerim. Çocukların ne yapacağı belli olmuyor gerçekten. :)
YanıtlaSilBen de nereye gidersem gideyim aklım hep eve dönmekte kalır. Balıklar için üzüldüm. Bazen ne kadar uğraşsan da ölüyor hayvanlar ya da kayboluyor.
Çok teşekkür ederim. Ev iyi ki var, kendimiz olabildiğimiz yer…
SilAynen öyle, özellikle balıkların bu kadar kolu ölüyor olmaları çok üzücü alışamıyorum bir türlü.
Çok teşekkür ederim. Ev iyi ki var, kendimiz olabildiğimiz yer…
SilAynen öyle, özellikle balıkların bu kadar kolu ölüyor olmaları çok üzücü alışamıyorum bir türlü.
Ay bayıldım o afacan. Şampiyon o ne öz güven 😂😂
YanıtlaSilOff bir de bana sorun😂😂
SilBeautiful blog
YanıtlaSilThank you.
SilPlease read my post
YanıtlaSilÖğrencinizin yaptığı komikmiş ama sizin için can sıkıcı bir durum olsa gerek. Ahh ahhh. :)
YanıtlaSilYolda başına bir şey geldiyse diye öldüm öldüm dirildim, neyse ki alıştı artık :)
Sileh keyifli yaz imiş yani :)
YanıtlaSil