Karanlık

Görsel alıntıdr

Şuan, gözlerimizin -bir süreliğine de olsa- birbirine şefkat ve özlem dolu baktığı son andı. Kim bilirdi ki bugün bir şehir eksilecek, iki çift göz yaşlarla dolacak, yollar bitmek bilmeyecekti...

Şuan senin beni, benim de seni sevdiğimi söyleyebileceğim son an. Sana sımsıkı sarılıp gitme demek için son fırsatım. Ama gitmelisin sevgili. Yine gelmek için gitmelisin.

Kim bilirdi ki bir şehir daha aşıkların ayrılığına lanet edecekti bu gece.

Bir erkek gidecekti bugün, şuan... Ve bir kadın çaresiz, amaçsız yürüyecekti duygularının karmaşası içinde.

 Yine vedaların zamanıydı. Mevsim, saat, şehir; hatta hangi insanlar arasında geçtiği zerre kadar önemli olmayan zifiri bir karanlıktı veda. Kimin karanlıkta kaldığı değil, gözün gözü görmediği siyahtı sorunumuz.

Seni ardımda bırakalı henüz bir dakika bile olmamışken, başkalarının aydınlığından gözlerimin kamaşması bu yüzden sevgili. Kokun hala gitmemişken benden, henüz ayak izlerimiz yürüdüğümüz yollardan silinmemişken bu karanlık fazlaydı bana...