 |
| görsel alıntıdır |
En değerlim olarak kaldığın yerden, yüreğinde kanaması hiç durmayan yaranla geldin.
Yüreğinde hala o iki ucu keskin bıçak; dokunulması, sevilmesi yasak.
Uzaktan bile kulak tırmalayan sesinin sebebiydi
Ağlama seslerini bastırmak için avaz avaz yankılanan çığlıkların
Bir ben duyardım nelerden vazgeçip, neleri sakladığını çığlıkların
Bir ben tutardım iki ucu keskin bıçağı
Yüreğinden çekip almak isterken paramparça oluşuma bile yanamazdı tenim.
Ben en çok, yanarken bile aklımın odalarından bir türlü gitmeyişini, kendimi kaybetsem de seni unutamayışımı sevdim.
Aklımın odalarının çıkmazında son sokak oluşun
Benden önce gitmişliğin, sevilmesi tehlikeli ve yasaktır tabelana rağmen
Ben seni yine de sevdim...
Dokunamasam da, sevemesem de birlikte paramparça oluşumuzu
İkiyken paramparça, hayattayken yerle yeksan olsak da
Ölmeden bir faninin kabir azabında yaşasak da
Ben seni çok sevdim...
Ne denir ki bu kadar güzel bir anlatım ve ardından yazdıklarını özetleyen şiire?Kalemine sağlık.Ece ablanız.
YanıtlaSilEce ablacım, yorumun için teşekkür ederim beğenmene sevindim :)
SilRica ederim.Merakla bekliyorum yazdıklarını.Sevgiler.Ece ablan:)
SilBöyle sevebilmek cesaret işidir. Yürek işidir. Sen "böyle" sevebilen az sayıdaki insanlardansın. Çok güzel bir şiir, kalemine sağlık.
YanıtlaSilYüreğini eline alıp sevmektir böylesi...
SilMutluluk olsa sonu keşke. Teşekkür ederim :)