Bumerang - Yazarkafe

24 Temmuz 2016 Pazar

Her Zaman Böyleydi

Şarkıya tık önce.
Her zaman böyle miydi?
Şu siyah kapı, sokaktaki kediler, her sabah inatla doğan güneş, geç gelen otobüsler, dedikodu yapan yaşlı kadınlar, acelesi varmış gibi oraya buraya koşuşturan insanlar, dövenler, sövenler, çığırtkanların kazandığı dünya, el ele gezen sevgililer, eğreti duran mutlu aile -miş gibi- tabloları, güvercini yakalamak için ağaca gözünü dikmiş kedi, yükseklikte birbiriyle yarışan apartmanlar, tüketiciliğe delicesine teşvik eden alışveriş merkezleri, dostları, o uykuya ancak dalarken yanmaya başlayan ev ışıkları...

Bugün anlıyordu. Bugün bambaşka nefes al(a-m)ıyordu.
Onun şu lanet dünyanın işleyişinde hiçbir payı yok gibiydi.
Yer gök, bildiği ne varsa yabancı geliyordu.
İnsan hiç bir yeri maviye boyamaz mı, bir küçük fidanı, bir küçük icadı olmaz mı?
Bir kedinin başını bile okşamaz mı?
Sevdiği bazı şeyler olmaz mıydı?
Yoktu işte.
Ne sözünü dinleyeni, ne ağladığında göz yaşını silecek kimsesi yoktu.
Hepsinin dostluğu, sevgisi kalabalık yürüsün, ilerleyebilsin diye vardı.
Köşe başında herkes kendi yolunun virajını olabildiğince hızlı, ardında bıraktığı enkaza bakmadan alıyordu.
Enkaza bakmak, yollarına devam etmelerine engel olurdu çünkü.
Onlar gibi olamadığı, enkaz bırakmadığı gibi başkasıyla yürümeyi bile, bir kuşu sevmeyi bile beceremediği için yalnızdı...

Yanında olacağını sandığı birkaç sevgili, dost, bir şeyler oluyor, bitiveriyordu işte.
Gidiyorlardı...
Çiçek ekse, bir köpeği, eşi, hayata dair gayesi olsa hepsinin nihai sonucu belliydi.

Tam şuanda, şuracıkta ölseydi günlerce kimse anlamazdı bile.
Biliyordu artık.
Her şeyin bir sonu olduğunu, büyüdüğünü, büyüdükçe eskidiğini ve eskisi gibi gülümseyemediğini biliyordu.
Her zaman böyle miydi?
Yaşlanmak...






9 yorum:

  1. Sanırım dünyanın özeti olmuş. Sanırım aynı fikirde olan çoktur. Ben mi? Dünya böyle kurulmuş. Siz varsınız ya, gerisi gelir.

    YanıtlaSil
  2. Kesinlikle öyle. Kanun bu, yaş ilerledikçe içinden çıkılmaz bir hal alabiliyor.
    Hoşgeldiniz.

    YanıtlaSil
  3. eh hayat bu herhalde yaşamak yani yaşlanmak değil de yaşamak bence. yaşıyoz bir tesadüf eseri hayat da aslında :)

    YanıtlaSil
  4. İçimizdeki çocuk bir fantezi mi? Hayır. Olan var olmayan var. Ama her çocuğun da bazen bulutlu, somurtkan, neşesiz halleri olur. Ruhun yaşı yok ki, ne gençler var bir kıvılcım bir pırıltı yok, görünüşte yaşlı kimileri de bitmez tükenmez enerjileri ile varlar hayat boyu. Gün gibi zaman gibi değişken hallerimiz...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Tamamen bakış açısı ve yaşayış tarzıyla ilgili değil mi?
      Ve iyi bakmak, iyi enerji vermek, olumlu düşünmek her zaman yarar getirmiştir.
      Hoşgeldiniz sayın okuyucu :)

      Sil
  5. Seviyorum böyle her kelimesinde kendimden bir şeyler yakaladığım yazıları. İçimi acıtıyor; ama yine de seviyorum işte.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hayatımız ne kadar harikulade gibi olsa da bir yazı, bir şarkıda o eksikleri fark ediyor ve kanıyoruz.
      Ne taraftan baktığımıza bağlı biraz da. Yazarken umutsuz, yaşarken harikulade olması dileğiyle.

      Sil

Ben buradayım sevgili okur, peki sen neredesin?