Günce 2

Zamanı tutmak istiyorum şu sıralar, geçmesin. Bazı anlar hep aynı kalsın. Ama olmuyor işte. Tutamıyorsun.. 

Bilinmeyen şeylere özlem var. Adını koyamadığım türden, farklı...

Hayatında önemli değişiklikler yapmayı seven ve hemen uyum sağlayan biri sayılmam. Bu konu da zorluyor bazen.

 Karantina sonrası alınan kilolarla mücadele içindeyiz. Her gün aynı zaman diliminde 2-3 saat yürümeye çalışıyorum. Yürümek hem bedenen hem ruhen harika geliyor. Bazı şeyleri daha iyi düşünmek için büyük bir fırsat. Bana ait yalnızlıkları seviyorum. Yalnızca ben, kulaklıkta joytürk akustik. Bir de yol, çok anlamlı bulduğum arabalarla dolu bir yol...
Onca koşuşturmaca içinde küçük, önemsiz bir noktadan ibaret olduğumu hatırlatıyor bana.

Güzel bir park var, orada hazır ciğerler açılmışken sigara içiyorum bol bol :)

Bir ara bırakmalı, ama o bir ara hiç gelmeyecek biliyorum...

Dönüşü gün batımına denk getirip güneşe doğru yürüyorum. Yürüyüş hiç bitmesin istiyorum. Ama dedim ya, tutamıyorum..

Biz yazarlar şu romantizmi ne zaman bırakacağız söylesene sevgili okur? :)

Geceleri Peaky Blinders izliyorum. Başroldeki adama hayranım :) hele sigara içişine. Birinci dünya savaşı sonrası İngiltere'yi konu edinmiş, sevdim.
Bir de Doğan Cüceloğlu'nun Öğretmenim Bir Bakar Mısın? kitabını okuyorum. Mesleğimizin ne kadar önemli olduğu, bir çocuğun hayatındaki en ufak dokunuşumuzun nelere mal olduğunu anlatıyor kısaca, her meslektaşımın okuması gereken bir kitap.

Yazıma hiçbir şeye geç kalmayasınız diyerek veda etmek istiyorum. Ölümü de çok düşünüyorum çünkü. Hiçbir şeye geç kalmayın sevgili okur, biriyle son konuşmanız, son görüşmeniz olabilir.  Sevdiğinizi, kızdığınızı söyleyin. Sevdiklerinizin, sizi sevenlerin kıymetini bilin ulen :)
O dönmeyecek gemiyi kaçırmayın...

Adrian'dan iyileşmem, vermem acımı dediği, aşka yazılan bu güzel şarkı da benden size armağan olsun :)
Sevgilerimle...