Buruk

''Aynı gökyüzüne bakmak, senin de baktığını bilmek. Aynı şarkıları dinlemek, bazı eşyalara gerçekte olduğundan daha farklı anlamlar yüklemek...

Bunlar aslında hep ayrı yerlerde ama aklı, kalbi her an ''seninle birlikte'' yaşayan benim lanetimdir. 

Lanet dedimse, hayata tutunmama yarayan tek şey bu elimdekilerdir sevgilim.''

Yazdı kadın. Söylemekten çok hoşlanmazdı, belki de korkardı. Bu nedenle söylemekten çekindiği şeyleri yazarak ifade ederdi. Bu da o anlardan biriydi. 

 Bu lanet, büyük kısmının özlemden geçtiği sevdaların en güzel yanıydı. Bunu, yıllar sonra dönüp baktığında anlayacaktı...

 Bir insanı gerçekten sevmek, iki kişilik düşünmekten geçiyordu. Her adımda, her anında. Kadının en sevdiği yazar olan Oğuz Atay'ın bu konuyla ilgili elbette bir sözü vardı ''Kendimle konuşurken bile onun hoşuna gitmeye çalışıyordum.'' diyordu Atay. Aynen öyleydi...

 Adamın nasıl biri olduğunu anlatmaya gerek yoktu. Siz anlamazdınız ki. Nasıl biri olursa olsun saçları, gözleri, boyu, gülüşü dünyada var olanlar içinde en güzeliydi kadın için.

  Ayrı şehirlerde olmanın çoğu zaman buruk bir tadı vardır. Güzel bir yere gidersin, o da olsa dersin. Onunla da gideyim dersin. Onunla da yiyeyim, ona da yapayım, ona da alayım dersin.

Tek başınasındır tamam ama aslında iki kişisindir. 

 Gözlerinde hep bir hüzün vardı kadının. Sigarasını çekişinden, uzaklara dalışından eksik bir şeyler olduğu aşikardı ona dikkatle bakan biri için. 

 Sessizliğin de bir sesi vardır sevenler arasında. Kadın hiç hoşlanmadığı sessizliği bile seviyordu adamda

''Nasıl anlatsam, diye devam etti 

Herkesin birtakım anlamlı şeyleri konuşmasına senin suskunluğunu, dünyanın en güzel yerlerine gitmektense seninle saçma sapan bir odada çay içmeyi tercih ederim.''

Yutkundu. Bir yudum daha içti kahvesinden. Çok seversen ömrün boyunca onunla imtihan edilirsin derlerdi. Yıllarca bundan korkarak yaşamıştı. Adamı ilk gördüğünde anlamıştı...

Kaybetmek düşüncesi bile ağır geliyordu. Bu yüzden, yazdıklarını göndermeden silecekti. 

Bazı şarkılar ve bazı geceler çok kötüydü. Çünkü bazı şarkılar adamı tanıyor gibiydi. Bunu da yazsam mı dedi. Nasılsa tekrar silecekti.

Saate baktı. Yine gece yarısının yarısını tüketmişti uykusuzluktan kan çanağına dönmüş gözleriyle. Uykusundan başlamalıydı düzeltmeye, sonra hayatından.  Hiçbir şey yolunda değildi. Ama yolun sonunda adam vardı, her tökezlediğinde derin bir nefes alıp dayanması bu yüzdendi. 

İçinde dört bir tarafı yanmış, sönmeyi bir türlü başaramayan bir kor vardı. Adamın tek bir nefesiyle hiç yanmamış gibi düzelecekti, biliyordu.

Yazdıklarını tekrar tekrar okudu. İmla hatalarını ve anlatım bozukluklarını düzeltti. Sonra hiç olmamışlar gibi sildi.

Dünya kocaman bir okyanussa adam oradaki oksijen tüpüydü. Ama bundan henüz haberi yoktu. Kadın bir gün cesaret edebilirse, bana bir kez bile seni seviyorum demedin diyen adama bunları söyleyecekti.