Hayatın Anlamı

Neydi hayatın anlamı?

Sabahları erkenden uyanmak, işe gitmek, borçla bir şeyler almak, sonra onları ödemek için daha çok çalışmak. Şansın varsa kalbine göre birini bulup evlenmek. Daha çok çalışmak. Çocuklar için çalışmak, yine şansın varsa kendine ait bir evde son nefesini vermek...

Sahi bu muydu yaşamak? 

İnsanoğlu bilmiyordu. Hayatındaki en kıymetli şey olan zamanın ne demek olduğunu bilmiyordu. Aslında her şey paradan değil, zamandan ibaretti.

Uykusuzluk bir zaman gerektiriyordu. İşe gitmek, çabalamak, para kazanmak zaman gerektiriyordu.

İnsanları tanımak, sevmek zaman gerektiriyordu. Zamanını vermediğin hiçbir şeyin senin olmaması, bir kalp için de geçerliydi. Bir yabancı, zamanla her şeyin oluveriyordu.

Hayatın ne için devam ettiğini sorguladığı günlerdi. Monoton, herkesin her şeyi şipşak hallettiği günler hani. Duygudan yoksun, otomatikleşmiş birtakım davranışlarla doluydu insanlar.

Yerini unuttukları çok şey vardı. Sol tarafını sağ eliyle yoklamak nedir bilmiyorlardı mesela. Bir şeyi merak etmek, sevmek, sorumluluk almak nedir bilmiyorlardı. Hissetmiyorlardı...

Adamı yaralayan da buydu aslında. Başka olmalıydı sanki her şey, bambaşka. Daha eski bir zamandan geliyor gibiydi, yüreğinde bunu hissediyordu. Ama sanki, bir parçası eksikti o yüreğin.

Bir şeyi sevmek parçası vardır yürekte. Sizde de var aynı parçadan. Ama siz bilmezsiniz. O parçayı sadece yalnızlığı iliklerine kadar hissetmişler bilir. 

Çünkü insan acımadığı sürece vücudundaki uzuvları hissetmez. Elinizi düşünün, ya da gözünüzü. Orada olduğunu bilirsiniz, ama hissetmezsiniz. Bir de elinizin ya da gözününüz çok ağrıdığını düşünün. İşte o zaman anlarsınız varlıklarını. 

Bir şeyin varlığını, kıymetini anlamak bu kadar pahalı olmamalı be sevgili okur. Ol ma ma lı.

Kalbinin sevmek parçasını, orası acıyanlar bilir. Adam kadını gördüğünde sevmek parçasından vuruldu. Öyle sandığınız gibi kanayan bir şey değildi bu vurulmak. Aslında çok önceden yanmış, ama küllerindeki közler hiç sönmeyen bir kalıntı gibidir. Viraneye çeviren bir vurulmaktır bu.

Öldürmez hiçbir zaman, yaşatmaz da...

Daha ilk gördüğünde anlamıştı adam. Kıvırcık saçları, elaya çalan gözleri hiç unutmayacağını, gözlerinin gözlerinde demir atacağını, sonsuza dek kalplerin birbirine ait kalacağını biliyordu. Korkmuştu kadın, çünkü o da anlamıştı. Koşarak kaçmak isterken tam da orada bulmuştu kendini. Gözlerinde, saçlarında. Bu nasıl bir ateşti ki uzaklaştığında daha beter yakıyordu...

Biliyordu işte adam, biliyordu. Çok sevecekti.

 Ve hayatı boyunca onunla sınanacaktı. 

Çok sevince böyle olurdu. Yokluğuyla sınanmadığınız bir şeyi çok sevemezdiniz ki zaten.

''Merhaba'' dedi gülümseyerek. Merhaba...