Belki de

Görsel alıntıdır

 Söylenmemiş, belki de hiçbir zaman söylenmeyecek cümlelerin gizli öznesiydim ben.Sustuğum ''seviyorum''lar, yokluğunda mutlu ettiğim bir ''sen'' ve bunlarla yetinmeyi öğrenmiş bir ''ben'' var.

Yaptığımız kibritten evin yanışını izlerken ben, vücudumdaki yanıkları umursamadan izliyorum bizi.

Ağladığım şey vücudumdaki yanıklar değil, evimizin saniyeler içinde kül halini alması...

Gözümde alev alev parlayan acılar...

Suskunum artık; sebepsiz, amaçsız, evsiz.

Kış gününde sokakta kimsesiz kalmış bir korkağım ben artık.

Tebrikler, yaktığın bir evim, ilmek ilmek ördürdüğün duvarlarım var artık.

Duvarlarım beni soğuktan korumaz bilirsin; o yüzden, üşütmesin seni yalnızlığım...