Derinlerde

Bazı insanlar çamurlu yollarda gezinseler bile                                                                                         pantolon paçaları bir gram çamur olmadan evlerine

görsel alıntıdır

dönebilirler. Bazılarıysa toprak pantolonlarında sıvı hale gelmiş gibi kir içinde kalırlar.

Derinlerde yaşayanlar sevgilerini, aşklarını, kızgınlıkların, işlerini de en başta kendilerini parçalarcasına  kıymetli bulurlar. Sütten ne kadar ağızları yanmışsa, yoğurtları o denli dikkatli yerler ki dilleri yanmasın. Ama yine de dillerinin yanması kaçınılmaz sonları olmuştur. Ne kadar önemserlerse, ne kadar dikkat ederlerse o kadar çok hayal kırıklıklığı yaşarlar. Pantolonları hep kir içinde kalmış kaç beceriksiz varsa onlaradır iç yanışım.

Ben de onlardan biriydim belki de. Sevgimi de, nefretimi de en içten şekilde yaşardım. Bir şey varsa vardı benim için, bazı şeyleri çok zorlamayı anlamlı bulmazdım. Her zaman netlikten yanaydım. 

Sonra baktım ki ne insanları, ne de duyguları derinden yaşamak; kıymetli bulmak iyi gelmiyormuş. Tabiri caizse otu boku takarak hayat yaşanmıyormuş. Günümüz dünyasına yüzeysel ilişkiler, yüzeysel duygular hakimken bu içtenlik ve derinlik fazlaydı belki de. Burada yazar bildiği ve bir türlü uygulayamadığı bir gerçeklikten bahsediyor sevgili okur.

Değer kısmı karşılık bulamayınca, net olması istenen şeyler oyuncağa dönünce olacağı buydu tabi. 

Ne diyelim; hayat öyle ya da böyle istediği şekle sokuyor insanı.