Karahindiba Düşler

alıntıdır

''Ben bütün hikayelerin başka türlü olmasını isterim aslında'' diyordu yazar Tehlikeyi Oyunlar'da.       Başka türlü hikayeler...
Biri üflemişcesine dağıldı karahindiba düşleri kadının. Onun hikayesi ne zaman bu kadar hüzünlü bir hal almıştı?
Geleceğinle ilgili hayallerinde kimseye yer verme demişti annesi küçükken. Kimseye umut bağlama.
O zaman bir anlam çıkaramamıştı bu sözlerden.
Ebeveynler, biz ne düşünürsek düşünelim söyledikleri her şeyde haklı çıkarlar.
 Çünkü o da dahil kimi sevdikleri bulutlara uçmuş onu izliyor, kimi ise hayatından öylece çıkıvermişti. Belki bu olayın da farklı olmasını isterdi kadın. Annesini daha o yaşta anlayabilmek, onunla bir gün daha fazla geçirmek pahasına uyumamak, daha çok sarılmak isterdi ona...
Kaybetmeyince anlaşılmıyordu ki işte!


İnsan yalnızca özgürlüğünü arayan bir kuştu. Ürkek yüreğine pamuklardan bir şilte bulursa biraz soluklanır, şilte ona her şeyini vermeye hazırlanırken iklimi daha güzel yerler bulmak umuduyla yeniden uçardı.
Şimdi parçalar birleşiyordu. Puzzle yapmayı çok severdi zaten...
Bu puzzle ise hayatın gerçekleriyle yüzleşmek içindi.
Annesinden sonra kimsenin gidişi o denli koymasa da üzülüyordu işte. Sonunda kim olduğunuzu buldum, siz ''özgürlüğünü arayan kuşlarsınız, artık size umut bağlamayacağım! '' diye konuşurken geldi kendine. İçindeki bu çocuk da olmasa ölecekti yalnızlıktan.
Kahvesinden bir yudum daha aldı, müziği yarım saate ayarladı ve uykuya daldı...