İki eksi bir sıfır, bir ben geride.
Hatırlatan ne varsa boğazımda kaldı.
Kaldı; sabahları huzurum o günün lanet sabahında.
Yürüdüğümü sandığım yolun ters bir yürüyen merdiven olduğunu anladığım anda kaldı aklım.
Ciğerimde hiç geçmeyen bir yangın kaldı.
Aldanmışlığım, aldatılmışlığım kaldı uçurumlarda defalarca yankılanan bir ses gibi.
Saflığım, inanmışlığım kaldı acımı izleyen sinsi gözlerde.
Kaldı, terk etmenin bile şerefini bilemeyen insanlar kaldı ardımda.
Ben kaldım geride, hep önde sanırken kendimi.
Kaldı, güven hissi bir günlük kelebeğin ömrüyle son buldu.
Verilmiş sözler kaldı tabakta.
Binbir surat vardı yalanlarına doyum olmayan.
Ama artık ne bir surat, ne bir şans, ne bir kalp, ne de his kaldı.
Nefret bile edemediğim bir yalan;
İki eksi bir, sıfır kaldı.
Çok şey kalmış gibi görünüyor. Ama, öyle değil. Ha bu saydıkların kalmış ha hiçbir şey kalmamış...
YanıtlaSilKoskoca bir enkaz kaldı. Enkazlar güzeldir ne diyeyim :))
YanıtlaSilKaybedenler Kulübüne hoşgeldin..
YanıtlaSilHoşbuldum.. :)
YanıtlaSilHer canın natamam düşleri, yaşanmışlıkları hatırları vardır.
YanıtlaSilElbet her düşün sonu bildiğin şekilde kalmaz. Ancak bundan sonra sonu net görünmeyen hiçbir düşe yer yok ömür denen yolda..
SilYeni Türkü Maskeli Balo açtım bu yazıdan sonra. Bu arada ben guguklu saatten ninniler. blogu değiştirdim de artık burdayım. uğrayacam yine http://fokbiyigii.blogspot.com.tr/
YanıtlaSilBen de dinledim siz öyle yazınca. Tamam uğrayacağım yeni blogunuza.
Sil