Bumerang - Yazarkafe

23 Nisan 2021 Cuma

Bu Bir Yangın



 Herkesin bir evi vardır. Başını soktuğu, uyuduğu, yemek yediği, ağladığı, ağlattığı, içtiği, kahkahalar içinde dostlarıyla oturduğu...

Ev dediysem, bildiğiniz evlerden değil. Vücuda kan pompalamaktan başka işi olmasa dediğimiz aptal bir organ bu ev.

Bedenler ne kadar büyük olursa olsun birçoğumuzda küçük bir serçe kadar narin, kırılgan...

Evi yanmışlara sorarsak en güzel tuğlalardan, panjur ve parkelerden oluşmuş. Duvarları fildişi ve maviye boyanmış...

Tam ortada sevdiklerine yer yapılmış. Sonra birden, nereden geldiğini bile anlamadığı biri evin en güzel köşesine tahtını alıp gelmiş. Başta garipsemiş, bu aidiyet duygusu ağır gelmiş. Sonra tahtı da, varisini de her şeyden çok sevmiş.

Kirlettiği yerleri, kırıp döktüğü şeyleri seve seve temizlemiş. Düşmüş, kaldırmış. Ağlamış, göz yaşını silmiş.

Gülmüş, ağlamış mutluluktan. Ağlamış, ağlamış kahrolmaktan.

Kalp evinin en güzel üyesidir demiş, ciğerinden bir parçayı da söküp ona vermiş. Dumanında az kirlenen bir parçasını...

Bir gün giderse ne yaparım demiş, yutkunmuş da söyleyememiş. 

Şarkıların hepsi onu anlatmış, dinlemiş. Bıkmadan dinlemiş.

Şiirlerin bazen umutlu, bazen kahreden dizelerinde hep onu bulmuş.

Sonra bir gün evde, kalbinin tam orta yerinde bir yangın çıkmış. 

Hani tersinden yakarsın o çok sevdiğin sigaranı. Tadını evi yanmışlar iyi bilir.

Tahtı ve varisidir bu yangını yakan. Ortasında kalmış, gık bile dememiş gözlerinden yaşlar süzülürken.

Bir süre sonra canın yanmaz, evi yanmışlar iyi bilir. Sabırla beklemiş yangının söneceği günü.

Beklemiş. Beklemek bir durma biçimidir. Hayatta var olma sebebidir.

Ömrünün sultan-ı yegahının varlığı ateşle de olsa, kül de etse beklemiş.

Gözlerindeki küçük çocuğu ellerinden tutup kaldırmak istemiş, yeniden büyümek istemiş birlikte.

Saçlarını en çok okşayan kişi olmak istemiş, evinde misafir olmak istemiş kaybolurken...

Çıkmaz sandığı bir sokağın denize çıkan yolu olmak istemiş. 

Beklemiş.

Bir gün, bir an seviyorum dese

Viran olan evinin

Küllerinden yeniden doğmasını hep aynı umutla beklemiş...



8 yorum:

  1. Kaleminize sağlık. Yazılarınızı çok beğeniyorum. Düşüncelerinizi kelimelere dökmede çok iyisiniz.

    YanıtlaSil
  2. Yangın yerinde beklemek, müthiş acıtan ve büyüten bir şey..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yazıdan daha güzel bir yorum oldu...
      Yüreğinize sağlık, sevgilerimle.

      Sil
  3. bu güzel yazı için çok teşekkürler emeğinize sağlık

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Rica ederim sevgili okur.
      Çokça sevgiler :)

      Sil
  4. misafiriz değil mi bedenlerimizde :)

    YanıtlaSil

Ben buradayım sevgili okur, peki sen neredesin?