Liman

Kıyıya yanaşırken limanın yangınına bile şahit olamamış bir gemi hüznü yüreğimde

Dibini bilmediğim engin denizlerde boğulmaktı artık kaderim

Oysa yola ne umutlarla çıkmıştım; yüreğimde, prangalarından kurtulmuş ürkek bir serçe

Sonsuza dek uçacağını sanıp, karşılaştığı ilk yırtıcının avıydı son nefesinde

Yıllarca çalınmamış, telleri paslanmış, akordu bozulmuş bir gitar ellerimde

Son kez o en sevdiğim şarkıyı söylerken, sesimin duyulmadığı fark edene dek çabaladığım

Çok sular aktı zamanın geçmez dendiği bu diyarda, zeytinliklerin yerini alan apartmanların

Soğuk duvarlarından sızan sessiz çığlıkları duyan olmadı

En sevdiğim rengin her yerine bulandığı, acılarım en güzelidir diyerek resmettiğim

Korkudan hiçbir duvara asamadığım tabloyu kaybettiğim gün, bu gün

Bu gün her şeyden önce, her şeyden sonra ellerimden kayıp giden bir yelkovan

Akrebi saat başı sokan, durdurulması mümkün olmayan ne varsa zamandadır

Zamanından önce gelen otobüs, zamanında yetişemeyen yolcu

Ve ne olursa olsun yoluna devam etmek zorunda olan bir kaptan umursamazlığı vardı rüyalarımda

Ve rüyalar; hayat kadar gerçek, gerçek kadar canlı olmasalardı

Özlemlerin kekremsi tadı bu kadar yakmasaydı genizden kalbe kadar

Hayaller gerçek olsaydı, gemiler yanmasaydı, limanlar gitmeseydi, kuşlar uçmasaydı ve akreple yelkovan dursaydı

Gecenin bu saatinde bu satırlar tablolarda resmedilmeseydi, otobüsler olmasaydı hayat daha güzel bir yer olabilirdi.

Hiçlikten hiçliğe, hiçlikten hiçliğe gitseydi uykularımız

Sona erseydi tüm hırçınlık dolu endişeler

Şarkılar bu kadar canımızı yakmasaydı

Sigaraları bir yakıp bir söndürmeseydik

Nedenler ve sonuçlar üzerinde bu kadar düşünmek zorunda kalmazdık.

Ve gece, yıldızların her birine göz kırpmaktan düşüncelerle

Sabaha kadar göz kapaklarımızı açık tutmak zorunda bırakmazdı bizi belki de.