Bir Küçük Dümen Meselesi

görsel alıntıdır

 Üst üste içilen sigaralardan ikincisinin verdiği kekremsi tat, dedi; kendini iyi hissetmeni sağlamaz.
Ara vermek gerekir bazen, o kirli dumanı almak için bile.
 Sevmek için de özlemek, bazen ayrı kalmak gerekir. Ayrı kaldığımız insanları özlediğimizi söyler dururuz, yakınlardakilerinse hep oralarda olduğu-olacağı-nu sanırız. Hiç ayrılık, ölüm veya başka birtakım nedenler meydana gelmeyecekmiş gibi. Bir yerde okumuştum, çiçekleri en çok ölülerin aldığını, çünkü pişmanlığın minnetten daha büyük olduğunu söylüyordu. Öylesine haklı bir söz ki.

Hayat denen gemide engin denizlere açılırken dümeni hep elinde sanmak ne büyük ahmaklıktı. Dümen ellerinizden öylece kayıp giderken sadece izlemek ve bir karaya oturmamak için dua etmekten başka çareniz olmayacağını bilmemek.

 Oysa bunu bilen insanlar hiçbir şeye hep yerinde kalacakmış gibi davranamazlar. Eşyayı bile koyarken incitmek istemezler. Tutunmazlar, asla tutunamayacaklarını da bililer.Sevdiklerinin hem akıllarında, hem yanlarında kalmaları için her şeyini vermeye hazırdırlar.
 Bir gün sevdikleri biriyle son kez sarılabilecekleri, son kez onları görecekleri veya son kez kavga edeceklerini bilirler. Her seferinde bu korkuyla yaşarlar.
Engin denizlere giderken o dümeni bırakmış, umursamaz(MIŞ GİBİ) görünmeleri de bu yüzdendir.