Günce 3

Görsel geçen sene çocuklarımın yaptığı sabah sürprizinden :)

Merhabalar sevgili blog ailem. Blog ailem diyorum; çünkü uzun süredir kendimden bahsetmediğimi, nasıl günler geçirdiğimi soran birkaç değerli aile ferdinin isteği üzerine yazıyorum. Sizleri görmeden, tanımadan senelerdir yoldaş olduk birbirimize. Yazılarımızda sevindik birlikte, bazen gözlerimiz doldu, bazen kahkahalar attık. Çünkü biz kalbe giden yolda görselliği değil kelimelerin gücünü keşfedeli yıllar oldu. Görmeden sevmeyi, merak etmeyi, kalbimizden geçenleri dökerken öğrendik. Zehrimizi atmak için yazmak ihtiyacı duyduk hep. Özellikle ben, hüzünlü Gizli Özne'niz oldum :)

Hüzünlü şeyler yazıyorum diye sanmayın ki bir şeyler yolunda değil. Düğünden sonra hiç yazmadım ama her şey yolunda. Biliyorsunuz virüs belası hepimizin hayatında birçok şeyi etkiledi. Rüya gibi bir tatilin ardından gerçek, hastalıklı hayata dönmek biraz sarstı başta. Çok güzel bir villadaydık, dünyadan ve dünyalılardan çok uzakta :)

 

Bu da villadan bir kare.

Sonra seminerler başladı. 40 derece sıcaklıkta maskelerle dışarıda oturarak geçti uzun bir süre. Sonra biliyorsunuz başta okul öncesi olmak üzere okullar açıldı. Bu sene bizi deneme-yanılma yöntemi şeklinde aç kapa aç kapa yaptılar ama son durumda ana sınıfı olduğum için uzaktan devam ediyoruz miniklerimle. Eskiler atanma sürecinde ne sancılar çektiğimi iyi bilir, çocuk sevgimi de. Bu yüzden birçok meslektaşımın aksine çocuklarımı çok özlüyorum. Bu sene tam 21 tane çocuğum var :) 

 Benim yerim sınıfım ya hu! Onlar yokken eksik hissediyorum. Onları güldürmek için ne şebeklikler yapıyorum bir bilseniz. Dünyalar benim oluyor bir tebessümleriyle! :)

 Evde kalmak okulu özlemekten öte duygular da hissettiriyor tabii. Mesela 26 yaşında henüz 3.5 sene çalışmışken geçen marttan beri emekli hayatı yaşamaya başladım. Bu kendimi çok işe yaramaz hissettiriyor. Huysuz Virjin moduna girmiş olabilirim biraz :)

 Kendimi internet alışverişi, kitaplar, oyunlar ve dizilere verdim. Daha faydalı şeyler yapabilirim aslında, ama canım istemiyor. Mesela plates yapayım dedim ama niyetlendiğimde sanki Allah canımı alıyor :) matı çıkarmak bile istemiyorum. Üzerimde büyük bir tembellik hali var. Sebastian olsa her şeyimi o hazırlasa ben kendimi yormadan sadece hobilerimi yapsam harika olurdu.

Bazen aşırı mutlu, bazen aşırı üzgün. Bir şekilde geçiyor günler. Sürekli evde olmak bazı şeyleri daha derin düşünmeye sebep oluyor. İyi ki şarkılar var. İyi ki bazı duyguların tarifi var. Bu süreçte daha sık yazı yazıyorum. Hikayelerdeki hüzün bana ait değil ama yazdıkça iyileşiyorum sanki.

Sokağa çıkma yasaklarından sonra arkadaşlarla da daha az görüşür olduk. Görüntülü konuşmalara sağlık, oradan karşılıklı kahve sigara yapıyoruz dostlarla. Virüs, yasaklar demişken. Düğünden iki hafta sonra annem ve babam corona oldular. Şükür sağlıkla atlattılar. Ama annem bizi çok korkuttu, başka hastalıkları da vardı çünkü. Ara tatilde Kayseri'ye ailemi ziyarete gittim, hepsi bir yana da yeğen özlemi bir başka sevgili okur. Onlara dayanamıyorum. Gördüm, geldim. Oradayken bol bol videolarını çektim, özledikçe bakıyorum.

Evde kalmanın diğer bir eksisi sigara üzerinde oldu. Bu yazıyı yazarken 7 tanesi bitti mesela. Günde iki pakete yakın içiyorum ve bu hiç iyi değil. FMF hastası olduğumdan bahsetmiş miydim bilmiyorum. Ama bağışıklığım hiç iyi değil, bunu kendime yapmamalıyım o kadarını söyleyeyim.

Şu sıralar bir aydan fazla sürünen Hakan Günday- Az kitabını okuyorum. Yazı biter bitmez okuyup bitireceğim çünkü yeni aldığım kitaplara başlamam lazım. Aynı anda birden fazla kitap okumayı sevmeyenlerdenim. Yabancı dizilere biraz ara verip Ezel'e başladım. Çok iyi gidiyor. Keşke daha önce başlasaymışım dedirtti.

Aile bireylerimle (abi, yenge, abla) whatsapp üzerinden diyet grubu oluşturduk. Pandemi sürecinde hepimizin istenmeyen kiloları oldu çünkü :). Grup işleyişi şu şekilde: Herkes gün içinde yediği her şeyin fotoğrafını gruba atıyor, yani hesap veriyor. Cumartesileri tartı günümüz, bir hafta sonunda kaç kilo kaybettik not alıyoruz grup açıklamasına. Bu yöntem işe yarıyor, öneririm :)

Benden bu kadar sevgili okur, sizde ne var ne yok, nasılsınız? :)

''Muhtemel aşk için, virane oldum'' şarkısı çalıyor şuanda. Hüzünlü hüzünlü hikayeler geliyor aklıma, ama yapmayacağım. Bu yazıyı kendimden bahsederek sonlandırmış olmak istiyorum.

Başta deep ve bigudili anne olmak üzere, sevgilerimle! :)))